In het uiterste puntje van Siberië leeft de grootste katachtige ter wereld, de Siberische tijger. Hij heeft een minder gele huid dan de andere tijgersoorten, omdat dit de enige tijgersoort is die in de winter in de sneeuw leeft. Door de wat lichtere kleur valt de Siberische tijger in de sneeuw minder op.

Ook hier zijn de beschermingsprojecten opgezet, maar door de crisis in Rusland zijn er veel mensen verleid om deze wonderschone dieren neer te schieten en hun huid voor veel geld te verkopen. Wel verdienen de beschermers een pluim, want de Siberische tijger is de enige tijgersoort, die de laatste 30 jaar in aantal is gestegen!!

De strijd tegen de stropers is moeilijk, want wanneer het ook maar een stroper lukt de reservaten ongezien binnen te komen, kan hij in een dag het werk van jaren fokken en beschermen ongedaan maken. De stropers zijn vaak professionele bendes, die met hun activiteiten genoeg geld verdienen om zich zwaar te bewapenen met de modernste apparatuur. De beheerders van de parken verdienen dan ook een pluim voor hun doorzettingskracht, omdat ze altijd maar weer doorgaan als het werk weer voor niets lijkt te zijn geweest.

Voor niets is het uiteraard nooit, want zonder hen zouden er al lang geen tijgers meer in het wild leven.

Ook in Sumatra is zeer weinig oerwoud over. Dit komt voornamelijk door het platbranden van land door de lokale boeren om er landbouwgrond van te maken. Het is de boeren moeilijk uit te leggen, dat dit niet goed is voor het milieu, omdat hun families al generaties zo geleefd hebben.

Het platbranden is dan ook eeuwenlang geen probleem geweest, maar door de overbevolking is de balans tussen mens en natuur weggevallen.

Dit wordt nu ook nog versterkt door de aanhoudende crisis in Indonesië, waardoor de mensen al zoveel problemen hebben, dat ze het milieu links laten liggen.

De schade bleef kleinschalig, totdat de grootgrondbezitters zich er mee gingen bemoeien, die zeer grote gebieden vernietigingen en de waarde van hun grond zien stijgen bij elke meter, die vernietigd wordt.

Bouwgrond levert economische gezien nu eenmaal meer op dan oerwoud. Door de wijd verspreide corruptie binnen het overheidsapparaat van Indonesië worden de benodigde vergunningen, die voor de bouw nodig zijn zonder problemen verstrekt.

Door het kleine stukje jungle, dat er voor de tijger nog over is, komt hij steeds vaker in aanraking met de bevolking, wat tot gevolg kan hebben dat een tijger het vee van een boer of een mens dood. Hierdoor wordt de tijger vogelvrij verklaard, want een ieder heeft nu excuus om een tijger te doden, terwijl het in werkelijkheidalleen gaat om geld te verdienen aan het stropen

Bij uitgestorven tijgersoorten roept gelijk iedereen "de sabeltandtijger", maar ondanks dat bijna iedereen de sabeltandtijger als de voorouder van onze moderne tijgers ziet, is dit (trouwens ook schitterende) dier niet eens familie van de tijger.

Naast dat de sabeltandtijger niet alleen geen strepen (zeer essentieel voor een tijger) had, is hij in vergelijking tot de tot nu toe uitgestorven tijgersoorten niet door de mens uitgestorven, maar door een natuurverschijnsel. Dit om de eenvoudige reden, dat er toen nog geen mensen waren.

De tijgersoorten waar we het hier over hebben zijn de Kaspische-, Javaanse- en Balinese tijger.

Ook in India werden veel tijgers afgemaakt, nadat er vee door een tijger gedood was. Het Wereld Natuur Fonds is daarom een project gestart en vergoed aan de boeren al het vee dat door een tijger gedood is, hierdoor heeft de boer geen schade en wordt er geen jacht meer op de tijger gemaakt. Deze actie heeft tot nu toe zeker zijn vruchten afgeworpen, want er zijn veel minder tijgers door boeren gedood.

De bevolkingsaantallen in India hebben China al bijna ingehaald en er zijn nog maar weinig plaatsen in India over waar geen mensen wonen. Iedereen dacht dat het binnen een paar jaar afgelopen zou zijn met de Bengaalse tijger, maar er zijn gelukkig een paar gebieden bespaard gebleven en tot natuurgebieden omgedoopt, nadat de toenmalige minister-president Indira Gandhi samen met het Wereld Natuur Fonds een reddingsprogramma startte:"Operatie Tijger" genoemd. Een aantal goede projecten heeft er voor gezorgd dat er in een paar parken alweer regelmatig tijgers waar te nemen zijn, BRAVO INDIA!!

Zo zie je toch, dat de regering van een land de voornaamste stappen moeten zetten, voordat er echt wat gedaan kan worden.

Toch is het hier ook weer niet alleen goed nieuws te melden.

Is het alleen maar succes, wat de klok slaat in India? Jammer genoeg niet. Na de dood van Indira Gandhi kwam er een explosie in het aantal stroperijen, doordat de bescherming van de natuurgebieden minder goed werden nageleefd en het tijgerprogramma op een laag pitje werd gezet door de opvolgers van Indira Gandhi.

Al is de Indiase tijgerpopulatie de grootste ter wereld en het Indiase tijgerproject het bekendst, toch kamt India met grote problemen. De boswachters worden zwaar onderbetaald en enkele medewerkers hebben zelfs al bijna 2 jaar geen salaris meer gehad. Verder zijn de boswachters zeer slecht uitgerust, vaak worden ze zonder radio of goede voertuigen op pad gestuurd of moeten ze met verouderde wapens de zeer goed georganiseerde en rijke criminele organisaties te lijf.

De steun aan de tijgers in India dreigt nu een dieptepunt te bereiken nu deskundige tijdens de CITES conferentie in Nairobi een aanbeveling deden om alle financiële hulp aan India te staken, omdat zij van mening zijn, dat het geld niet goed besteed wordt. Pas als de Indiase regering kan aantonen, dat het geld efficiënt besteed wordt, moet volgens deze deskundigen de financiering van de tijgerbescherming weer hervat worden.

Volgens mij is er niets verkeerd aan het uitoefenen van controle van de bestedingen van tijgerhulpgeld en kritisch zijn tegen landen over het gevoerde beleid en de uitvoering daarvan, maar volgens mij wordt de tijger er alleen de dupe van als de financiële hulp gestaakt wordt. En ben ik bang dat ook in India de tijgerpopulatie van rond de 3000 tijgers binnenkort terug zal lopen naar enkele honderden en er dan in geen land ter wereld meer dan 1000 tijgers zullen zijn.

China is een bijzonder land, omdat in dit land 4 van de 5 nog levende tijgersoorten voorkomen. Alleen de Sumatraanse tijger is niet in de wildernis van China te vinden.

Nu lijkt het dat er hier blijkbaar goed voor de tijger gezorgd wordt, maar dit toeval heeft meer met de grote en onherbergzaamheid van het land te maken, dan met de liefde voor de tijger, want juist in China is het erg slecht met de tijger gesteld.

De leefgebieden zijn nog maar klein door de enorme uitbreiding van de bevolking, hierdoor vindt de tijger niet genoeg wilde prooien en valt hij vee aan. De gedupeerde boeren schieten uit wraak daarna vaak een of meerdere tijgers neer.

Bij de enorme economische groei, die China de laatste jaren doormaakt wordt het milieu aspect volledig buiten beschouwing gelaten, waardoor China de meest vervuilende industrie van de wereld heeft. Ook aan de tijger wordt niet gedacht. Er zijn bijna geen natuurparken in China en ook grootschalige projectenten gunste van de tijger zijn er voorlopig niet van de Chinese regering te verwachten.

Daarnaast is de tijger een gewild stroopobject door het bijgeloof van de chinezen. Zij denken namelijk dat diverse lichaamdelen van het dier geneeskrachtige krachten hebben. Dit is puur bijgeloof zonder enige medische ondersteuning, maar is samen met het verdwijnen van de natuur wel de voornaamste reden, waarom er nog zo weinig tijgers zijn. Dit is wel een bizarre reden om een dier, dat over de wereld zo geliefd, gerespecteerde bewonderd word te laten afslachten, maar een eeuwenlange traditie is moeilijk af te leren.

Uiteraard word elke tijger in China door stropers geschoten als ze ze tegenkomen, maar er is ook een belangrijke handelvan tijgerdelen naar China toe om daar verwerkt te worden in diversen middeltjes en daarna over de hele wereld geëxploiteerd worden, waardoor elke tijger gevaarloopt om vermalen te worden tot geneesmiddel. Dit geeft onmiddellijk aan dat China niet alleen verantwoordelijk is, want al deze middelen worden zonder problemen over de hele wereld verhandeld.